සුලග නුඹ එන්න...
මල් උයන් සිසාරා,
තුරු මුදුන් සිප....
ශිශිරයේ හිම මිදී,
තවම නිදියන නිම්නයට හමාවිත්,
වසන්තයෙ පිණි ඉස ඇහැරන්න...
සුළග නුඹ එන්න...
හෙමි හෙමින් ගලා ගෙන...
ඔය සුමුදු මුදු රැල්ලක,
සිනාවක් සගවා ගෙනත්,
නෙතු දෑල රිදුම් දෙන
සීතලම සීතල කදුලැලි පිසලන්න..
සුළග නුඹ එන්න...
මා වැළද ගන්න...
ගිලන් වී සීතලෙන් ගල් ගැහුණු සිතිවිලි,
ස්නේහයේ උණුසුමින් සතපන්න..
කොහේදෝ ඈත සිට හමාගෙන,
මෙහි එන්න...
මම බලා ඉන්නම්..
නුඹ එන්න...
රදවා ගත නොහැකි “සුලග“
ReplyDelete