Pages

Friday, May 31, 2013

සාරියෙන් කලිසමට බහින්න ගිහින් වෙච්ච ඇබැද්දියක්..

                           

මේක ඉතින් වෙන කාටවත් නෙවෙයි මටම වෙච්ච ඇබැද්දියක්. එකපාරක් මගේ යාළු කොල්ලෙක් ඒකගෙ වෙඩින් එකට මට ආරාධනා කරලා තිබුණා. එතකොට අපි 3rd ඉයර් එකේද කොහෙද. බොරු කියන්නෙ මොකටද ඒ කාලෙ මම සාරි අදින්න දන්නෙ නෑ. වෙඩින් එකකට යනවනම් පාටි ඩ්‍රෙස් එකක් හරි ෂල්වාර් කමීස් හරි තමා ලේසියට අදින්නෙ. සාරි නොඇදම බැරි එකක් නම් ඉතින් කාට හරි කියල අන්ද ගන්නවා. අනිත් එක මට දවසම හරි වරුවක් හරි ඔය යාර හයක් පටල ගෙන ඉන්නව කියන එක ඒ දවස් වල හිතා ගන්න බැරි දෙයක්. ඉතින් සාරියත් එක්ක මගෙ තිබ්බෙ බොහොම දුරස්ථ සම්බන්ධයක්. ඒකයි ලේසියට අර වගෙ එකක් ඇදන් ගිහින් ෂේප් වෙන්නෙ. ඒක මගෙ යාළුවොත් දන්නවා.
වැඩේ කියන්නෙ මේ කොල්ලා එක්ක එහෙම බෑ. වෙඩින් එකට ඉන්වයිට් කරන ගමන් මූ කියපි "උඹ මගෙ වෙඩින් එකට සාරියක් ඇදන් වරෙන් තේරුණාද? නයි නළගන වගේ සර්වාරිද වල්සාරිද මොනාද ඇදන් ඇවිල්ල තිබ්බොත් බලාගෙනයි!" කියලා. එහෙම තර්ජනය කරාම ඉතින් තවත් කොහෙද. මොනව කරන්නද ඉතින් ඒ පාර සති ගානක් තියා සාරි හැට්ට මහන්න ඕඩර් දීල,  මිමි අරගෙන, ඩිසයින් හොයාගෙන, බ්ලොක් හදාගෙන, මස්සවලා, ෆිට් ඔන් කරලා, ආයෙ ලොකු කරලා පුන්චි කරලා හදා ගත්තා. හයියූ...සාරිය වූකලී එබදු වූ දුක් ගැහැට රැසකි. අනික් ඇදුම් වගෙ කලින් දවසෙ රෑට ලෑස්ති කරන්නයැ ඉතින්.
වෙඩින් එක තිබ්බෙ සතියෙ දවසක. උදේ ලෙක්චර්ස් නම් කට් කරන්න පුළුවන්. ඒත් බ්‍රහස්පතින්දා හවස 3ට තියන ලෙක්චර් එක කට් කරන්නම බැරි එකක්. ඒ හින්දා මම වෙඩින් එකට "හාෆ් ඩේ" යන්න හිතාගන ඇදුනුත් අරගෙනම ආවා. "හාෆ් ඩේ" කිව්වට මනාල යුවළ පිටත් වෙන්න පැයකට කලින් ගියාම මට ඇති.
මොනා වුනත් අපරාදෙ කියන්න බෑ සාරියට හොද කමෙන්ට්ස් ටිකක් නම් හම්බ උණා ;) වෙච්ච මහන්සිය ගොඩක්ම අපතෙ ගිහිල්ලම නෑ වගෙ. සමහරු මම සාරි ඇදන් ඉන්නව දැකල උඩ ගිහිල්ලා. අද වහීද කියලා කුඩ හොයනවා!
ලෙක්චර් එකට යන්න වෙලාව ඇති කියලා හිතුවට හැමෝටම බායි කියලා, ෆොටෝස් සීයකට විතර මූණ දාලා, මනාල යුවලට සුබ පතලා, කලින් යන එකට යාළුවගෙන් බැණුනුත් අහලා යන්න ලෑස්ති වෙනකොට හිතුවට වඩා පරක්කු වෙලා. ඇයි දෙයියනේ මම ඇදුම් මාරු කර ගන්නත් එපාය. දැන් ඉතින් බස් එකේ යන්න වෙලා නෑ. ට්‍රයිෂෝ එකකවත් යනවා කැම්පස් එකට. තවත් අදුරන කවුරු හරි සෙට් වෙන්න කලින් මම හෝල් එකෙන් එළියට පැන ගතෙතෙ පරක්කු වෙන නිසාමයි. හෝල් එකට එනකොට මම මගෙ පොත් දාපු බෑග් එකයි ඇදුම් දාපු බෑග් එකයි රිසෙප්ෂන් එකේ තියලා ආවෙ. ඇදුම් බෑග් එක විතරක් අරගෙන මම ලේඩීස් වොෂ් රූම් එක ගියේ අනික් බෑග් එක එන ගමන් ගන්නම් කියල රිසෙප්ෂන් එකේ ගර්ල්ට කියලයි.
වොෂ් රූම් එකට පැනගත්ත ගමන් මම කලේ අර ඔතාගෙන හිටපු යාර හයෙන් නිදහස් වෙන්න හිතාගෙන සාරිය ගලවල දාන එකයි. ඇයි වදේ කවද කාපු ටකරන්ද? සාරිය නවලා දාගෙන මම මාරු කරන ඇදුම හොයන්න ගත්තා. එතකොට තමා කෑ ගැස්සුනේ....හත්වලාමේ! කෝ මගෙ ඩෙනිම? මම උදේ දා ගත්තා හොදට මතකයි. ඒත් මම දාගෙන තියෙන්නෙ ටී ෂර්ට් එක විතරද? බෑග් එක අනිත් පැත්ත ගැහුවා. ඩෙනිම නෑ..! දැන් සාරියත් ගලවලා..සාරිය ආපහු අදින්න දන්නෙත් නෑ.*&*(^&$#%#


                           
                               




දැන් ඉතින් කාපන්කො ටින් කිරි! ඒත් මට මතකයි මම ඩෙනිම බෑග් එකට දා ගන්නවා.....
හරි..ෂුවර් එකටම මම ඩෙනිම දා ගන්න ඇත්තෙ පොත් බෑග් එකට. පොත් බෑග් එක කෝ ඉතින්? රිසෙප්ෂන් එකේ. #$#%$^%&!@
මම ගත්ත ෆෝන් එක, යළුවෙක්ට කෝල් කරලා රිසෙප්ෂන් එකෙන් බෑග් එක ගෙන්න ගන්න. ෆෝන් එක ගන්නෙ නෑ. තව එකෙක්ට ගත්තා. ඒත් ගන්නෙ නෑ. යාළුවෝ සෙට් එකටම ගත්තත් එකෙක් නෙවෙයි ආන්සර් කරන්නෙ. @#$#$%%
හැබැයි ඉතින් අපෙ උන් වාඩි වෙලා හිටියෙ ඩී. ජේ ගෙ කණ අස්සෙ තිබිච්ච ටේබල් එකේ. ඒ කරච්චලේට ෆෝන් රින්ග් වෙනව තියා හෙණ ගැහුවත් ඇහෙයිද?
දැන් මොකෝ කරන්නෙ? ඊළගට  වොෂ් රූම් එකට කවුරු හරි එනකම් ඉදලා රිසෙප්ෂන් එකෙන් බෑග් එක ගේන්න කියනවා. ඒත් කාගෙවත් බෑග් එකක් එහෙම කාටවත් දෙයිද? කමක් නෑ ට්‍රයි කරනවා කියලා විනාඩි දෙකක් විතර හිටියා. එකෙක්වත් ආවෙ නෑ වොෂ් රූම්  එකට. මේ වෙලාවෙ හැටියට විනාඩි දෙක අවුරුද්දක් වගෙ දැණුනෙ. මෙතන වෙන අවශ්යතාවයකට ආවනම් පෝලිමක ඉදලයි යන්න වෙන්නෙ. ඕනෙ වෙලාවට මැස්සෙක් වත් නෑ. &#%$## මම හිතෙන් බනිනවා. තවත් විනාඩියක් යන්න කලින් වොෂ් රූම් එකේ දොර ඇරුණා. දෙයියො එව්ව වගේ ඒ ආවෙ මගෙ යාළුවා හර්ෂි..! මට ඒ වෙලාවෙ දැණුන සැනසීම විස්තර කරන්න මම දන්න වචන මදි. හර්ෂි මාව දැකල පුදුම උණා. "මෙන්න! ලෙක්චර්ස් යන්න කියලා පෙරළගෙන ආපු ගෑණි තාම අන්ඩර්ස්කර්ට් එක පිටින්? මොකද බන් කරන්නෙ? යන්නෙ නැද්දෙ?"
"යන්න ඕනෙ හර්ෂි මගෙ ඩෙනිම නෑ"
"හුටා!"
"ඕව් මචෝ. ඔයා හොද වෙලාවට ආවෙ. ඒක ඇත්තෙ මගෙ පොත් බෑග් එකේ. බෑග් එක රිසෙප්ෂන් එකේ, මට ගේන්න අමතක උණා. අනේ කෙල්ලෙ ඒක ගෙනත් දීපන්"
"මට දෙයිද එහෙම කාගෙවත් බෑ එකක්"
"අනේ ට්‍රයි කරපාන්.." මම කන් කෙදිරි ගෑවා.
"බැරි උණොත් ආපහු සාරිය ඇදගෙන එළියට යමු."
"මම සාරි අදින්න දන්නෙ නෑ ඕයි." මම කිව්වා.
"මළා. වෙලාවට මම දන්නෙත් නෑ හරියටම. මටත් අක්කා කෙනෙක් ඇන්දුවෙ. හරි හරි..මම ෂේප් එකක් දාල බෑග් එක ගන්න බලන්නම්" කියල හර්ෂි එළියට ගියා. හර්ෂි ආපහු එනකම් මම සියළු දෙවි දේවතාවුන්ට පින් දුන්නා.
විනාඩි ගානකට පස්සේ හර්ෂි ආවෙ මගෙ බෑග් එකත් අරගෙන..හම්මේ ඇති යන්තම්. මම ඊට පස්සෙ දැක්කෙ රිසෙප්ෂන් එකේ හිටපු අනිත් ගර්ලුත් ඇවිල්ල කියලා.! හපෝයි..වස නෝන්ඩිය! මොනා උණත් අනුන්ගේ බෑග් එකක් කාට හරි දෙනකොට වගකීම තියෙන්නෙ එයාටනෙ. හර්ෂි කොහොමහරි දන්න තුරුම්පු සේරම දාල බැරිම තැන එයාවත් එක්ක ගෙනම එන්න ඇති. මට වෙච්ච දේ අහල එයාටත් හිනා. විලි ලැජ්ජාවෙ සන්තෝසෙ බෑ. කමක් නෑ එයත් ගෑණු පරාණයක්නෙ.
"මීට පස්සෙ වත් ඇදන් ඉන්න ඇදුම ගලවන්න කලින් මාරු කරන ඇදුම තියනවද කියල බලලා ඉන්න. විශේෂයෙන්ම ගලවන ඇදුම ආයි අදින්න දන්නෙ නැති එකක් නම්."
හර්ෂි ප්‍රොෆෙෂනල් විදියට නෝන්ඩි දානවා එකසිය ගානට. හෙට කැම්පස් ඇවිල්ල ඉවරයි වගෙ. මම ටිෂු එකකින් මේක්-අප් පිහිද ගෙන අඩියට දෙකට එළියට පැන්නා..


28 comments:

  1. අයියෝ සල්ලි... හික් හික්...

    ReplyDelete
    Replies
    1. නෙවෙන්නන්..සල්ලිත් වියදම් කරලා තමයි ඔය කට්ට කෑවෙ...:P

      Delete
  2. අනේ බොලව්...බොලගෙ ඇදුම වෙච්ච සාරිය දැන් අන්දන්න වෙලා තියෙන්නෙත් පිරිමි පරාන වලටම නොවැ...උන් කීයක් කියලා හම්බකරනවද ඒකෙන්...මනමාලයන්ට අන්දන තැනක් එහෙම තාම දැකලා නෑ නේද ? මට නම් සාරි ඇන්දිල්ල කෙසේ වෙතත් ගලවන්න නම් උදව් වෙන්න පුලුවන්....හි හි...

    ReplyDelete
    Replies
    1. //මනමාලයන්ට අන්දන තැනක් එහෙම තාම දැකලා නෑ නේද?//
      ???

      අනෙ මගෙ කට..එතකොට අර නිලමේ කිට් එක තනියම වෙන්ටැ අපෙ උන් ඇද ගන්නෙ...කලිසමයි කෝට් බෑයයි ඉතින් කාට ඇද ගන්න බැරිද?

      සාරි ගලවන්න උදව් වෙනවා, හෑ??? :O

      Delete
    2. නිළමෙ ඇදුම කිසිම ජගතෙකුට තනියම අදින්න බැරි හින්දනෙ ඒ අන්දන්නෙ...සාරිය එහෙමද...එතකොට චීචෑර්ලා...රජයේ රැකියාවට යන බහුතර කාන්තාවො සාරිය අදින්න හැමදාම සැලූන් වලට යනවද...කවුරු සාරිය ඇන්දත් සාරියට කට්ට ගහන්නෙ හස්බන්ඩ්...නැද්ද මං අහන්නෙ...

      Delete
    3. අම්මෝ සිරා අයිය දන්න දේවල්! :O

      Delete
  3. දැන් ඉන්න හුඟක් ගෑනුන්ට සාරි අදින්න බෑ නේද ? මගේ උන්දැත් එමම තමයි...සාරියක් අදින්න ඕනා වුනොත් හතර අතේ දුවනවා බූමිතෙල් වැදිච්ච ගැරඩියා වගේ..

    අර විනාඩි දෙක ගියෙ කොච්චර හිමින්ද කියලා මට හිතා ගත්තෑකි...

    ReplyDelete
    Replies
    1. අබුද්දස්ස කාලෙ සෙන්නා :( අපට වෙලා නෑ ඔව්වට..ඔව් හැබැයි ඒ විනාඩි දෙක ඇතුළත නම් හිතුනා සාරියක් පටලව ගන්න ටිකක් හරි දැන ගෙන හිටියනම් කියලා..;)

      Delete
  4. සංසාරේ... :D :D :D

    ඇත්තටම ඇයි තාමත් කට්ටිය ඔය විකාර ඇඳුමට ඔය තරං තැනක් දෙන්නේ..? අපරාදේ රෙදි.. කාලය..ශ්‍රමය... ඕක තහනම් කල යුතු ඇදුමක් නීතීය මගින්ම...

    ReplyDelete
    Replies
    1. ඒකෙත් ගතියක් නැත්තෙම නෑ මාරයා අයියෙ..;)

      Delete
  5. ඔය යාර 6ක් පටලාවාගෙන ගියෙ නෑ කියලා මාව ඉන්ටවිව් එකකිනුත් කැපුනා..

    ReplyDelete
    Replies
    1. හපොයි..එහෙව් ජොබ් එකෙන් කැපුනු එකමයි වැඩේ නගා..නැත්තම් හැමදාම දුක

      Delete
  6. හෆ්ඵට සිරි! ඊළඟ ඩිපාට්මන්ට් මිටින් එකට සාරිය ඇඳගෙන එන ලෙසට මම මගේ මැනේජර්තුමියට යෝජනා කරනවා!!! :D

    ReplyDelete
    Replies
    1. හපොයි බැරියෝ..මීටින් වර්ජනය කරනවා මම..:O

      Delete
  7. උඹල ගැන හරි ආඩම්බරයි බන් සාරියක් ඇදගන්න දන්නැති එක ගැන. මේ කතාවෙන් කියන පාඩම නං හොඳයි. දැන්වත් සාරියක් අදින්න ඉගන ගනිං උපාධිය වගේම ඒකත් වටිනවා.

    ReplyDelete
  8. හරි හරි අයියේ..ඉගෙන ගන්නවෝ...!

    ReplyDelete
  9. මම බොහොම මහන්සි වෙලා ටයි දාන්න ඉගෙන ගත්තා. ඇයි ඔය ළමයින්ට සාරි අඳින්න ඉගෙනගන්න බැරි? මට සිංහලයෙකු වශයෙන් ඉඳලත් සිංහලෙන් ටයිප් කරන්න බැරි වීම ගැන දවසක් ලැජ්ජා හිතුනා. ඊට පස්සෙ ටයිපිස්ට් කෙල්ලකට ලයින් පාරක් දාල එයාගෙන් ඉගෙනගත්තා. මම ඕගොල්ල වගේ ගූගල් එකෙන් අරකෙන් මේකෙන් සිංග්ලිෂ් කොටන්නෙ නෑ. දැන් මට මහින්ද මාමගෙ කතාවක් ඒ මොහොතෙම සිංහලෙන් ටයිප් කරගන්න තරම් ස්පීඩ් එකක් තියනව. (ලාල්කාන්තගෙ කතාවක් නම් ටිකක් අමාරුයි)

    යම් දෙයක් නොහැකි වීම මේවගේ බ්ලොග් එකක් ලියල පොර ටෝක් දෙන්න කාරණාවක් නෙවෙයි.

    ඊ ළඟ කාරණාව
    (අ) ඇඳුමක් ගලවන්න කළින් ඊ ළඟට අඳින ඇඳුම අතට ගන්න.
    (ආ) අඩිය උස්සන්න ඉස්සෙල්ල ඊ ළඟ අඩිය තියන තැන බලන්න.
    (ඇ) රත් වුනු සාස්පානක් ලිපෙන් බාන්න කළින් ඒක තියන්න තැනක් සූදානම් කරල ඉන්න.

    ReplyDelete
    Replies
    1. ස්තූතියි අදහසට හෙනහුරා...

      ප.ලි. හපොයි නැතෝ..පොර ටෝක් එකක් නෙවෙයි. ඇත්ත කතාව තමා අපි කැම්පස් යන කාලෙ සාරිය අදින්න දන්නෙ නැති වීම. ඊට පස්සෙනෙ ඉතින් ඉගෙන ගන්නෙ..දන්නෙ නැති කාලෙ දන්නෙ නෑ...

      Delete
  10. හොද වෙලාවට ඩෙනිම ගෙන්න ගන්න හරි කෙනෙක් ලග හිටියේ..

    ReplyDelete
    Replies
    1. නෙවෙන්නන්...දෙය්යො බැලුවා වගෙ..

      Delete
  11. ඕක අදින එක හරි ලේසියි අක්කියෝ. පුරුදු උනාම විනාඩි පහක් යයි... මුලින් මුලින් මගෙත් අඩුපාඩු තිබුනා පස්සේ මම තනියම ලස්සනට අදින්න ඉගෙන ගත්තා. දැන් නම් හරි.. නිකන් ඇදුමක් අදිනවට වඩා ලොකු ආඩම්බරයක් හිතට එනවා ඔසරියක් ඇන්දම..

    ReplyDelete
  12. මමත් අදින්නනන් ආසයි නන්ගා..ඔයා කිව්ව වගේ ටිකක් ප්‍රැක්ටිස් උනාම හරියයි..

    ReplyDelete
  13. වයාපෘතියක් ආරම්භ කිරීමට පෙර අවශ්‍ය සම්පත් තිබේ දැයි බලන්න

    ReplyDelete
  14. අෆ්ෆා....චොරනේ ඉතින්! ^_^

    සුභ වේවා!!! රාජ සම්පත් ලැබේවා!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. චොර එකෙත් සුපිරි එක..බූ..:(

      Delete
  15. ගෑනු අයට මේ නීති දාන්නේ බොහෝ වෙලාවට ගැනුංමයි!

    ReplyDelete
    Replies
    1. ඉතින් මක් කොරන්නෙයි..ඉහි ඉහි..

      Delete